hehe, ik zal weer eens wat schrijven!
Ik was het ook van plan toen ik een jaar geleden geopereerd was.
Maar daar kwam het niet van.
En nu is het alweer maart! Is het alweer 15,5 maand geleden!!
Op dit moment ben ik 41 kilo afgevallen.
Daar ben ik enorm blij om!
En dat gewicht is al best een poosje stabiel.
Nu in 3 maanden tijd is er 1 kilo af.
Dat mag van mij nog wel een beetje.
Want als ik nog 6 kilo afval dan bereik ik een BMI waarmee ik in aanmerking kom voor een buikwandcorrectie.
Want daar mag je maximaal een BMI van 30 voor hebben en een huidoverschot van 6cm.
Nou, die 6cm is al wel bereikt hoor!
Daar zit tevens ook 1 van m'n klachten.
Doordat al die huid in lagen zit ontstaat er smet en ontsteking.
Zeker omdat ik ook last heb van psoriasis in die plooien.
En ook m'n navel gaat er niet beter uitzien.
Eind december heb ik links in mijn zij een vreselijke pijnaanval gehad.
Ik kon gewoon niet meer rechtop lopen! Ik raakte daar een beetje van in paniek, want het was wel in mijn buik. Contact opgenomen met het Slotervaartziekenhuis en gelukkig namen ze me serieus en kreeg ik een arts aan de lijn. Die dacht aan een gal-aanval. Op zich vreemd, want je gal zit rechts. Maar het zou kunnen. Een enkeling heeft links klachten.
In februari had ik een hele dag enorme pijn in mijn rug. Tegenover de plek waar de pijn aan de voorkant zat.
(de pijn is overigens alle dagen aanwezig, heel klein beetje en af en toe erger. Ik wil steeds die plek vasthouden)
Dus toen besloot ik dat ik misschien toch maar een afspraak moest maken op de poli.
Dus daar 5 maart heen. Er werd geport in mijn buik, maar ze kon niet echt helder krijgen wat het zou moeten zijn. Dus een verwijzing voor een CT-scan, want het zou een darmhernia kunnen zijn.
Wat is een darmhernia? Je darmen liggen in een soort net, die vensters zijn door het buikvet heel erg opgerekt. Nu is dat buikvet weg, en krimpen die vensters niet altijd goed mee terug. Daardoor kunnen je darmen scheef zakken en dat veroorzaakt pijn.
Dus maandag 17 maart de CT-scan gemaakt. Heel raar is dat hoor! Zeker als ze nog het infuus met contrastvloeistof in laten lopen. Daar word je heel warm van. Het greep me naar de keel en het voelde of ik in m'n broek had geplast. Affijn...
Vandaag naar de arts terug voor de uitslag.
En wat zegt hij? Er is niets te zien op de CT.
Ow, en nu?
Wilde hij nog een keer in m'n buik porren (dit was een arts, de vorige keer een assistent)
En hij pakte gewoon in 1x de pijnlijke plek beet! Ik zakte bijna door de bank. AUW!
En wat is het nu? Het is een zwevende rib die het spierweefsel irriteert waardoor er een slijmbeursachtige ontsteking is ontstaan. Dus ook hier het verhaal van het verdwenen vet.
Een injectie er in is niet bewezen effectief. Dus mag ik pijnstillers nemen als ik erg last heb.
En het zou kunnen helpen als ik aan de buikspieroefeningen ga.
Het moet vanzelf overgaan. En zei hij heel opbeurend: iedere keer dat ik pijn heb word er littekenweefsel gevormd, dus dat gaat ook zorgen voor op den duur minder pijn.
Verder gaat het heel goed met me.
Ik heb goed door wat ik wel en niet kan hebben. En dan nog gebeurd het dat ik dat gebakje wat vorige keer goed ging de volgende keer verkeerd valt. Maar ook dat voel ik goed aankomen.
Over het algemeen word ik heel misselijk en draaierig van zoet en val ik in slaap van vet.
En natuurlijk is het niet altijd makkelijk. Dat blijft zo.
Als ik even wat minder goed in m'n vel zit dan heb ik toch nog steeds behoefte aan die zak chips, dat gaat niet weg. Maar dat kan ik dus echt niet meer!
Bedankt weer voor het lezen!
Groetjes,
Carina
