Dag allemaal!
Op 18 april mocht ik me weer melden bij de diëtiste.
Weer een ander, dus daar was ik wel even ontstemd over.
Ze wilde weten hoe alles gaat. Hoeveel ik van wat eet.
En ja, wat ik al wist bevestigde ze: ik eet te weinig eiwitten.
En toen mocht ik op de weegschaal.
Ik ben er blij mee dat ik 28 kilo ben afgevallen, maar de diëtiste vind het te veel.
Ze zien erg graag dat je tussen de 0.5 en 1 kilo afvalt, dus ongeveer 0.8 kilo en ik val dus 1.4 kilo per week af.
Dat heeft als resultaat dat ik al 20% van m'n gewicht ben afgevallen.
En aangezien de gemiddelde patiënt 30-33% afvalt in een jaar is dat in 4 maanden natuurlijk best veel.
Het gevaar van te snel afvallen is dat je dan last kan krijgen van haaruitval, brosse nagels en als ik wat zou mankeren minder snel genezen.
Ik besluit me er niet te veel van aan te trekken en mezelf gewoon goed in de gaten te houden.
Ik neem me voor om wel weer meer eiwitten te eten.
M'n lichaam besluit er echter wel naar te luisteren.
Sinds mijn bezoek aan de diëtiste ben ik in kilo's niet meer afgevallen. Echt zoooooo irritant!
Een plateau noemen ze dat. Nou, ik hoop toch echt dat ik er snel weer af mag pletteren en weer ga afvallen want dit is maar niks!
Leuke merkbare dingen:
- de autostoel moet ik naar voren zetten, kan anders niet meer bij de pedalen
- als ik autorij kan ik m'n tas op schoot zetten om er wat uit te halen (gevaarlijk, ik weet het, maar als moeder soms onoverkomelijk)
- kan weer eens stukje rennen
- een heuveltje wat vorig jaar nog een berg leek om tegenop te fietsen is nu gewoon weer een heuveltje waar ik zonder zuchten tegenop fiets.
- ik zit eigenlijk altijd weer met m'n benen over elkaar
- als ik op de rand van m'n bed zit en m'n panty aandoe kan ik m'n voet recht voor me zetten en niet meer een beetje scheef naast me hannissen omdat het niet past.
- ik kan weer op m'n hurken zitten om wat te doen/zeggen
- met Rosalie op m'n arm kan ik bukken!
- ik kan Rosalie in haar ledikantje een kus geven
Gister kreeg ik een bestelde broek en jas binnen. Had natuurlijk 2 maten besteld en ging de grootste passen. Mwa, niet echt strak ofzo. Dan maar die kleinere. En hups, die deed ik zo aan en dicht!
En dat was maat 46!!!
Ik heb de hele dag met een grijns op m'n gezicht gelopen en wilde wel tegen iedereen die ik tegenkwam zeggen: kijk! een nieuwe broek! en het is maat 46!
hahaha! menigeen vind maat 46 nog echt heel groot, maar voor mij is dat weer zo klein! Als je bedenkt dat m'n broeken van vorig jaar zomer maat 54 waren.
Dat scheelt dus gewoon 5 maten!!!
Ik heb heel m'n kledingkast leeggeruimd, maar heb de rok en shirt van de dag van de operatie bewaard, en ook 1 zo'n grote broek. Daar wil ik een leuke foto mee maken.
Morgen beginnen m'n examens!!! STRESS!!!
Groetjes weer,
Carina
