Laatste 10-tal en jarig

jaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Ik ben bezig met het laatste 10-tal voor ik weer 2 cijfers op de weegschaal zie!
Ja mensen, ik heb toch maar besloten om te zeggen waar ik vandaan kom.
Ik bedoel, ik ben toch echt wel heel blij dat ik aan het aftellen ben naar de 99.
En als ik zeg dat ik bijna bij m'n eerste doel ben, (veel van jullie weten dat dat onder de 100 komen is) en daarbij vertel dat ik 23 kilo ben afgevallen dan kunnen jullie ook wel optellen hoeveel ik dan woog. En ja, dat was op de dag van de operatie dus 131,2 kilo.

Vorige week was ik jarig.
Ik heb een prachtig fototoestel gekregen!!!
Nu kunnen er nog mooiere foto's gemaakt worden van mijn steeds slankere lijf!
Ook had ik nog wat nieuwe kleren besteld. Maat 48 ipv 54! Yeah!
En het staat leuk! ik ben er zo blij mee! Nu nog mooie nieuwe schoenen eigenlijk.
Op m'n verjaardag waren weer een aantal mensen die ik al een tijdje niet gezien had.
Die hebben allemaal wel gezegd dat ze nu echt goed konden zien dat ik afgevallen ben en dat die kleren me heel leuk stonden.
Geloof me, ik ging nog net niet naast m'n schoenen lopen!
Ook groeide ik een paar cm, maar dan in de lengte, niet in de breedte gelukkig!

Ook m'n man lijkt wel steeds verliefder te worden.
Hoe moet ik dat nou toch opvatten zou ik kunnen denken.
Dus dat denk ik maar niet en geniet er maar gewoon van.

Verder gaat het in m'n hoofd ff minder goed.
Moet nog heel veel doen voor m'n studie, en dat lukt niet zo goed.
Heb er niet genoeg tijd voor. Je zou kunnen zeggen: schrijf dan geen blog maar leer. Tja. Dit schrijven gaat wel met gillende kinderen om me heen, leren gaat dan wat moeilijker.
Ook is er vorige week medegedeeld op het werk dat er tijdelijke contracten niet verlengd gaan worden, en dat is een dag later ook meteen uitgevoerd.
En dat hakt er in moet ik zeggen. Met de reorganisatie op m'n vorige werk nog vers in het geheugen...
Nee he, weer geen baan zometeen? Er iets over zeggen kunnen ze nog niet, maar onzeker word ik er wel van!
Ik merk dan ook meteen weer dat ik toch echt een emotie-eter ben. Want wat heb ik nu steeds zin in een zak chips zeg. Ongelooflijk. Ik geef daar af en toe ook wel aan toe, want meer als 8 chippies gaan er niet in eer ik misselijk word. En dat geeft dan ook weer een soort van frustratie, want ik heb dan gewoon zin in een bult chips! Dus daar moet ik even beter mee om leren gaan.

Dit was het weer voor vandaag.
Eerlijk genoeg geweest voor zover ;-)

Groetjes,
Carina

Tegenvaller in Maastricht

Alweer een paar weken geleden ben ik met mijn lieve man naar Maastricht geweest.
Daar zaten we in een supermooi hotel. Een kasteeltje! Vaeshartelt genaamd.
Prachtig, werkelijk waar.
En nog sprookjesachtiger was dat er sneeuw lag.

Wat was nou de tegenvaller dan?
Nou... in het hotel was er in de badkamer een spiegel waar ik mezelf helemaal in kon zien.
En op zich viel dat een soort van tegen.
Thuis zie ik m'n hoofd in de spiegel, en moet ik het doen met hoe het er uit ziet als ik naar beneden kijk. Daar ben je dan aan gewend zeg maar.
Maar als je jezelf dan bloot in de spiegel ziet... Daar zag ik ineens dat ik een zogenoemd vetschort ga ontwikkelen. En dat is best jammer.
Dus wij lekker te stad in en shoppen. Maar als je dan die ochtend teleurgesteld bent door wat je in de spiegel zag is dat best lastig.
Maar toch op zich wel geslaagd: een nieuwe BH, 20cm kleiner, en 1 nieuw shirt, 3 maten kleiner!
Dat zijn toch wel leuke getallen vind ik zelf.
Dus daar was ik dan ook echt blij mee hoor!