emoties

Dag allemaal!

Leuk dat je nog steeds hier komt kijken of ik al weer wat geschreven heb!

De afgelopen maanden met vele emoties te maken gehad:
- laatste werkdag in de apotheek waar ik het super naar m'n zin had
- nieuwe baan gevonden
- afscheid nemen van onze lieve oude buurman Arie en zijn overlijden
- nieuwe gastouder gevonden, bij ons in de straat: zegen!
- begonnen op nieuwe werk waar het toch wel erg wennen is
- besloten dat de kids na de herfstvakantie naar een andere school gaan

En dit Kaatje is een EMO-eter.....
Ja, dat ben ik nu nog steeds....
Echt hoor, dat word niet uitgewist als je een Gastric Bypass krijgt.
Dat blijft gewoon aanwezig, dat is iets psychisch, dus daar moet aan gewerkt worden.
En gezien dit rijtje hierboven kun je wel raden dat ik daar dus even tegenaan gelopen ben.
Maar ik kan er niet zoveel mee.
Want als ik dus die zak met chips pak en daar een beetje van eet ben ik na een paar happen al misselijk.
En dat is ook wel frustrerend hoor!
Ben ook wel boos geweest op mezelf, dat ik het ook gewoon wilde. Dat ik gewoon constant wat liep te eten omdat het me niks kon schelen.
Ook was ik daardoor heel teleurgesteld op mezelf.

Ook een grappig gegeven is dat ik voor m'n operatie altijd het chips-pad inliep en dacht: mjammie, ik neem deze en deze! Nu loop ik het chips-pad in en denk: toch maar wel een zak meenemen. Ik neem maar een zak naturel, dan kan Marco em leegeten.
En ook: voorheen had ik dus geen last van chocola-eet-drang als ik ongesteld was/moest worden. Maar nu........ oeioeioei! Maar als ik chocola eet word ik toch een partij misselijk! Dus meestal kan ik het weerstaan en neem ik drop.
DROP! m'n nieuwe verslaving. Dat is niet zoet, niet vet, dus dat kan ik goed eten.

Nog andere emoties waar ik ook mee te maken had de laatste weken:
- ik pas m'n trouwjurk niet meer! hij is gewoon te GROOT! Hilarisch!! Ik zet een foto in het fotomapje.
- ik ben met de 2 kilo voor de operatie afgevallen meegerekend nu 40 kilo afgevallen!
Wauw!
Echt zo ongelooflijk!!
- ik heb in een gewone winkel een gewone spijkerbroek gekocht!
Maar dit zijn dan emoties waar ik niet van slag van raak :-D

 lieve groet,
Carina

Afkicken....

Hallo allemaal!

Wat lang al weer niet geschreven.
Op zich een goed teken, want dat betekend dat ik er niet al te veel mee bezig ben, en dat is ook wel goed.

De afgelopen maanden ben ik een ietsiepietsie afgevallen.
Zou wel meer willen, maar ben ook blij met dit.
Iedere 5 kilo zie ik nu als een mijlpaaltje, dus nu onder de 95 kilo had ik weer even een juichmomentje.

Afgelopen 2 weken was ik met vakantie. En ik had geen weegschaal bij me.
Nou, ik kan vertellen, dat was afkicken.
Ik ben namelijk gewend om iedere dag te wegen.
Jaja, ik weet het, dat is niet de bedoeling, maar het gebeurd.
Dus nu op de camping was dat toch een soort eng, afkicken!
Ik wist totaal niet wat er gebeurde met m'n gewicht.
En ik snoepte best wel veel, vond vooral m'n lieve man.
Misschien heeft hij wel gelijk.
Ik dreig weer zoetjes aan een verkeerd patroon te gaan volgen.
Komend weekend geen snoep en chips kopen, afkicken!

Aanstaande donderdag een sollicitatiegesprek in een apotheek.
Heel blij dat ik al op gesprek mag komen! Nu hopen dat het een baan oplevert!

En weten jullie wat ik vandeweek gedaan heb?
M'n trouwjurk gepast!
Ennnnnnnn, hij is te groot!!!
Ik weet nog 2 kilo meer als op onze trouwdag, maar toch verzoop ik er in.
Heel erg grappig!

En zo ben ik dus nog steeds enorm blij met het gewichtsverlies.
Ik kan zo ontzettend veel meer!
Ben zo veel fitter!
Hups even dit, hups even dat! En dat zonder moeite!

Jullie horen het, het gaat goed met me!
Het is echt niet altijd makkelijk. Ik zou echt wel eens zo dat heerlijke bord vol patat zo leegeten!
Maar dat zit er echt niet meer in! Een klein beetje gaat goed, maar teveel word ik heel beroerd van.
En het is niet altijd te zeggen of ik ergens beroerd van wordt.
De ene keer kan ik bij een BBQ heerlijk een lapje spek eten, en een andere keer word ik heel beroerd van het vet en val ik gewoon in slaap waar ik zit.
Heel raar!
Dat maakt ook dat ik in het openbaar niet zo heel veel durf te eten. Maar gelukkig ben ik ook vaak thuis ;-)

Groetjes weer!

YES!!!

Alweer een maand voorbij!
Voorbijgevlogen, alweer.
Volgende week is het al een half jaar geleden dat ik geopereerd werd!
En binnen dat halve jaar heb ik wel bereikt dat ik nog maar 2 cijfers voor de komma zie staan!!!
Wat een WOW-moment!
99.9 stond er vorige week ineens op de weegschaal.
Echt zo ontzettend gaaf!!!

Afgelopen maand ook de laatste examens gemaakt.
Nu afwachten of ik ze allemaal gehaald heb.
Over het laatste examen kan ik niet echt positief zijn helaas.
Ik sloeg helemaal dicht.
Ik hoop eind juni alle uitslagen binnen te hebben. Het duurt namelijk 6 - 8 weken voor je de uitslag krijgt.
Echt zo lang!

Verder is er niet veel spannends te vertellen.

Groetjes weer!
Carina

Te veel afgevallen....

Dag allemaal!

Op 18 april mocht ik me weer melden bij de diëtiste.
Weer een ander, dus daar was ik wel even ontstemd over.
Ze wilde weten hoe alles gaat. Hoeveel ik van wat eet.
En ja, wat ik al wist bevestigde ze: ik eet te weinig eiwitten.
En toen mocht ik op de weegschaal.
Ik ben er blij mee dat ik 28 kilo ben afgevallen, maar de diëtiste vind het te veel.
Ze zien erg graag dat je tussen de 0.5 en 1 kilo afvalt, dus ongeveer 0.8 kilo en ik val dus 1.4 kilo per week af.
Dat heeft als resultaat dat ik al 20% van m'n gewicht ben afgevallen.
En aangezien de gemiddelde patiënt 30-33% afvalt in een jaar is dat in 4 maanden natuurlijk best veel.
Het gevaar van te snel afvallen is dat je dan last kan krijgen van haaruitval, brosse nagels en als ik wat zou mankeren minder snel genezen.
Ik besluit me er niet te veel van aan te trekken en mezelf gewoon goed in de gaten te houden.
Ik neem me voor om wel weer meer eiwitten te eten.
M'n lichaam besluit er echter wel naar te luisteren.
Sinds mijn bezoek aan de diëtiste ben ik in kilo's niet meer afgevallen. Echt zoooooo irritant!
Een plateau noemen ze dat. Nou, ik hoop toch echt dat ik er snel weer af mag pletteren en weer ga afvallen want dit is maar niks!

Leuke merkbare dingen:
- de autostoel moet ik naar voren zetten, kan anders niet meer bij de pedalen
- als ik autorij kan ik m'n tas op schoot zetten om er wat uit te halen (gevaarlijk, ik weet het, maar als moeder soms onoverkomelijk)
- kan weer eens stukje rennen
- een heuveltje wat vorig jaar nog een berg leek om tegenop te fietsen is nu gewoon weer een heuveltje waar ik zonder zuchten tegenop fiets.
- ik zit eigenlijk altijd weer met m'n benen over elkaar
- als ik op de rand van m'n bed zit en m'n panty aandoe kan ik m'n voet recht voor me zetten en niet meer een beetje scheef naast me hannissen omdat het niet past.
- ik kan weer op m'n hurken zitten om wat te doen/zeggen
- met Rosalie op m'n arm kan ik bukken!
- ik kan Rosalie in haar ledikantje een kus geven

Gister kreeg ik een bestelde broek en jas binnen. Had natuurlijk 2 maten besteld en ging de grootste passen. Mwa, niet echt strak ofzo. Dan maar die kleinere. En hups, die deed ik zo aan en dicht!
En dat was maat 46!!!
Ik heb de hele dag met een grijns op m'n gezicht gelopen en wilde wel tegen iedereen die ik tegenkwam zeggen: kijk! een nieuwe broek! en het is maat 46!
hahaha! menigeen vind maat 46 nog echt heel groot, maar voor mij is dat weer zo klein! Als je bedenkt dat m'n broeken van vorig jaar zomer maat 54 waren.
Dat scheelt dus gewoon 5 maten!!!
Ik heb heel m'n kledingkast leeggeruimd, maar heb de rok en shirt van de dag van de operatie bewaard, en ook 1 zo'n grote broek. Daar wil ik een leuke foto mee maken.  

Morgen beginnen m'n examens!!! STRESS!!!

Groetjes weer,
Carina

4 maanden!

Het is vandaag alweer 4 maanden geleden dat ik geopereerd werd.
Wat is die tijd snel gegaan!!!
En wat gebeurd er veel.....
Ik ben inmiddels op 1 ons na 27 kilo afgevallen!
Stiekem had ik gehoopt op 28 kilo.
Want dan zou het gemiddelde 7 kilo per maand blijven.
Niet dat ik niet blij ben met dit resultaat hoor!!
Begrijp me niet verkeerd!
Ik ben er superblij mee.
Ook het eerste nieuwe shirtje word al weer ruim, echt zo leuk!

Helaas op m'n werk gehoord dat ik inderdaad geen contract ga krijgen in september.
Dus helaas weer uitzicht op werkeloos worden.
Want alle apotheken met een acceptabele reistijd-afstand zijn van dezelfde organisatie.
Ik heb het daar erg moeilijk mee.
Wat moet ik nu gaan doen.
Weer een eind gaan reizen voor m'n werk? Of er toch voor kiezen een paar jaar heeeeel zuinig aan te gaan doen?
Gelukkig heb ik wel weer m'n studie-zin en motivatie terug.
Dat was ook ver te zoeken.
Maar nadat me verteld werd dat ik een contract van 4 uur zou krijgen tot het eind van het jaar als ik m'n opleiding niet haal dacht ik: niks daarvan! ik ga gewoon m'n diploma halen.
En nu maar hopen dat dat lukt!

Verder gaat het gewoon allemaal best wel heel goed.
Ik heb goed in de gaten dat ik van vet eten best wel naar word.
Lange tijd durfde ik van zoetigheid niet meer te eten als een paar muizenhapjes.
Een paar weken terug had ik heel de dag al zin in ijs en heb dat ook genomen 's avond. En dat ging goed.
Tweede paasdag nam ik na het gourmetten ook een beetje ijs, en dat ging dus niet heel goed. Ik voelde me best naar...
Van lotgenoten heb ik al wel begrepen dat het nog naarder kan, maar dit vond ik al niet heel leuk.
Nu moet ik zeggen dat ik wel heel vaak na het eten een soort van naar gevoel heb, maar als ik een half uurtje rustig doe dan is dat weet weg ook. Ik heb daar niet echt last van, het hoort er een beetje bij.
Drinken is ook iets waar ik nog steeds moeite mee heb. Ik wil dat steeds te snel, en dat voelt dan ook niet fijn. Dus drink ik vele dagen echt te weinig.
Ook merk ik op dit moment dat m'n eiwit-inname wat minder goed gaat.
Als ik thuis ben dan neem ik niet dat tweede glas optimel en dat zou wel moeten.
Dus eigenlijk moet ik even resetten :-(
hahaha, maar dat is lastig als het afvallen nog wel gewoon door gaat. Er was me namelijk verteld dat als ik niet meer zou afvallen ik naar m'n eiwit-inname moest kijken.

Volgende week weer naar de diëtiste. Weer horen wat zij er allemaal van zegt.

Groetjes weer!
Carina

Laatste 10-tal en jarig

jaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Ik ben bezig met het laatste 10-tal voor ik weer 2 cijfers op de weegschaal zie!
Ja mensen, ik heb toch maar besloten om te zeggen waar ik vandaan kom.
Ik bedoel, ik ben toch echt wel heel blij dat ik aan het aftellen ben naar de 99.
En als ik zeg dat ik bijna bij m'n eerste doel ben, (veel van jullie weten dat dat onder de 100 komen is) en daarbij vertel dat ik 23 kilo ben afgevallen dan kunnen jullie ook wel optellen hoeveel ik dan woog. En ja, dat was op de dag van de operatie dus 131,2 kilo.

Vorige week was ik jarig.
Ik heb een prachtig fototoestel gekregen!!!
Nu kunnen er nog mooiere foto's gemaakt worden van mijn steeds slankere lijf!
Ook had ik nog wat nieuwe kleren besteld. Maat 48 ipv 54! Yeah!
En het staat leuk! ik ben er zo blij mee! Nu nog mooie nieuwe schoenen eigenlijk.
Op m'n verjaardag waren weer een aantal mensen die ik al een tijdje niet gezien had.
Die hebben allemaal wel gezegd dat ze nu echt goed konden zien dat ik afgevallen ben en dat die kleren me heel leuk stonden.
Geloof me, ik ging nog net niet naast m'n schoenen lopen!
Ook groeide ik een paar cm, maar dan in de lengte, niet in de breedte gelukkig!

Ook m'n man lijkt wel steeds verliefder te worden.
Hoe moet ik dat nou toch opvatten zou ik kunnen denken.
Dus dat denk ik maar niet en geniet er maar gewoon van.

Verder gaat het in m'n hoofd ff minder goed.
Moet nog heel veel doen voor m'n studie, en dat lukt niet zo goed.
Heb er niet genoeg tijd voor. Je zou kunnen zeggen: schrijf dan geen blog maar leer. Tja. Dit schrijven gaat wel met gillende kinderen om me heen, leren gaat dan wat moeilijker.
Ook is er vorige week medegedeeld op het werk dat er tijdelijke contracten niet verlengd gaan worden, en dat is een dag later ook meteen uitgevoerd.
En dat hakt er in moet ik zeggen. Met de reorganisatie op m'n vorige werk nog vers in het geheugen...
Nee he, weer geen baan zometeen? Er iets over zeggen kunnen ze nog niet, maar onzeker word ik er wel van!
Ik merk dan ook meteen weer dat ik toch echt een emotie-eter ben. Want wat heb ik nu steeds zin in een zak chips zeg. Ongelooflijk. Ik geef daar af en toe ook wel aan toe, want meer als 8 chippies gaan er niet in eer ik misselijk word. En dat geeft dan ook weer een soort van frustratie, want ik heb dan gewoon zin in een bult chips! Dus daar moet ik even beter mee om leren gaan.

Dit was het weer voor vandaag.
Eerlijk genoeg geweest voor zover ;-)

Groetjes,
Carina

Tegenvaller in Maastricht

Alweer een paar weken geleden ben ik met mijn lieve man naar Maastricht geweest.
Daar zaten we in een supermooi hotel. Een kasteeltje! Vaeshartelt genaamd.
Prachtig, werkelijk waar.
En nog sprookjesachtiger was dat er sneeuw lag.

Wat was nou de tegenvaller dan?
Nou... in het hotel was er in de badkamer een spiegel waar ik mezelf helemaal in kon zien.
En op zich viel dat een soort van tegen.
Thuis zie ik m'n hoofd in de spiegel, en moet ik het doen met hoe het er uit ziet als ik naar beneden kijk. Daar ben je dan aan gewend zeg maar.
Maar als je jezelf dan bloot in de spiegel ziet... Daar zag ik ineens dat ik een zogenoemd vetschort ga ontwikkelen. En dat is best jammer.
Dus wij lekker te stad in en shoppen. Maar als je dan die ochtend teleurgesteld bent door wat je in de spiegel zag is dat best lastig.
Maar toch op zich wel geslaagd: een nieuwe BH, 20cm kleiner, en 1 nieuw shirt, 3 maten kleiner!
Dat zijn toch wel leuke getallen vind ik zelf.
Dus daar was ik dan ook echt blij mee hoor!

Joepie! Ik heb obesitas!!

Ja mensen!
Joepie, ik heb obesitas!
Op de dag van de operatie had ik een BMI van 45.9
En gister, op de weegdag was m'n BMI nog 39.7
En tot 40 is het obesitas en daarboven is het Morbide Obesitas.
vandaar: Joepie! Ik heb obesitas!
Ik vind dat toch wel weer een mijlpaaltje!!

Wat wel ff een minpuntje is, is dat ik sinds vandeweek een zere rug heb...
Al een kleine 2 jaar heb ik last van m'n rug in bed.
Hebben we al een nieuw bed voor gekocht, maar dat helpt niet.
En nu heb ik dus ook buiten m'n bed een zere rug.
Misschien toch even naar de dokter....
Heb een ervaringsdeskundige gevraagd of zij daar ook last van had, nee, maar haar man wel.
Die moest afvallen voor de hernia's die hij had, en hoe meer hij afviel hoe meer pijn hij kreeg.
Dus dat laagje vet zorgde voor wat pijnisolatie ofzo.
Niet dat ik nu denk ook een hernia te hebben, maar het kan natuurlijk wel zo zijn dat ik wel ff wat moet doen aan m'n rugklachten.

Vanmorgen ook naar de dokter geweest, maar dan voor het hoesten en het steken er bij.
Klonk als een astmatische bronchitis....
Als ik weer beter ben moet ik een longfunctietest gaan doen om vast te stellen of er daadwerkelijk sprake is van Astma.

Afgelopen weekend met de verjaardag van Britt zag ik een heel aantal mensen die ik al een poosje niet gezien had. Een paar wel een paar weken na de operatie, maar nu is er dan toch al wel 18 kilo af, dus ja, dat is wel een verschil!
En dat werd me ook een aantal keer verteld. Dat is toch wel erg leuk hoor!

Groetjes weer!

2 maanden verder

Dag allemaal!

Ik vind het erg leuk om te horen dat er mensen zijn die al weer gekeken hebben of ik wat geschreven heb.
Doet me goed dat er op die manier ook meegeleefd word!
Bedankt daarvoor!

Vandaag, op de verjaardag van Britt is het al weer 2 maanden geleden dat ik geopereerd ben!
Wat gaat de tijd toch snel. En de kilo's ook!
Al mogen die natuurlijk nog harder van mij, maar toch gaan ze al wel heel snel hoor!
Er is nu 16 kilo af!!!
Ongelooflijk he?!
En het is ook echt wel genoeg hoor, dat weet ik in m'n hoofd ook.

Afgelopen week had ik een beetje een dip.
Was ongesteld, had zin in allerlei lekkers, en viel niet af.
Nou, dan weet je het wel he.
Bleh, had er echt even geen zin in.
Want weet je, ik kan dan wel wat lekkers opzoeken, maar eten durf ik het eigenlijk niet.
En als ik het dan wel eet, dan valt het ook niet lekker.
Kortom: dipje!

2 weken geleden heb ik ook weer een bezoek gebracht aan de diëtiste.
Zij was zeer tevreden over hoe alles gaat.
Ze wilde weten hoeveel eiwitten ik eet. Dus mocht ik opsommen wat er zoal naar binnen gaat op een dag. En dat was genoeg. Met mijn gewicht moest ik tussen de 60 en 70 gram eiwitten nemen, en dat doe ik.
Het idee van genoeg eiwitten eten is, dat je met het snelle afvallen niet je spieren kapot maakt.
Maar ook, als je genoeg eiwitten eet, schijn je te blijven afvallen.
Want zei ze me, als je even niet afvalt, kijk dan even of je nog genoeg eiwitten eet!
Nou, dat zullen we doen mevrouw.
En weet je wat ook wel 'grappig' is. Het namelijk niet echt grappig. Ik weet precies wanneer ik aan het afvallen ben, want dan heb ik een VRESELIJKE smaak in m'n mond.
Dat had ik dus vorige week ook niet. En nu weer wel. Nou ja, laat dan die smaak er maar zijn, dan weet ik dat het goed gaat!

Leuk is het ook dat steeds meer mensen durven te gaan zeggen dat ze het echt aan me zien dat ik afval! Eerst durven ze dat dan nog niet zo zeggen ze dan.
Nou, ik kan het niet vaak genoeg horen!
Ook Marco gaat het echt zien nu. Die ziet en voelt me natuurlijk iedere dag, dus dat is dan ff anders.
Maar 2 weken terug was hij 5 dagen weg, en toen hij een paar dagen terug was zei hij: ik geloof toch echt wel dat ik het zie hoor! En gister voelde ik het volgens mij ook. Heel voorzichtig zei hij dat. Lief toch?
En gister had ik kleren aan die al heel lang te klein in de kast hangen en zei hij: huh? je lijkt ineens langer! hihi! Nee, schat, ik ben niet langer, ik ben dunner! :-)

Op naar de -20, dan komt er weer een foto!

Groeten weer!!
Carina

Weer aan het werk

Dag allemaal,

Maandag 7 januari was het dan zover, ik ging weer aan het werk.
In een andere apotheek, vele malen rustiger als waar ik eerst werkte.
We hadden afgesproken dat ik gewoon om 8.30u zou komen, en zou kijken hoe lang ik het volhield.
Voor ik het doorhad was het al 16.15u en bedacht ik dat ik heus nog wel een uur kon blijven.
Ook met het eten en drinken ging het heel goed. Boven verwachting eigenlijk.
Was eerst bang dat ik heus niet klaar zou zijn met eten in een half uur, maar dat was ik wel.
Echt wel fijn.
Heb dus gewoon de hele week gewerkt die week. Plus dat ik op vrijdag en zaterdag naar school moest.
Ook de afgelopen week ging weer goed. Dit was een normale werkweek, zonder schooldagen. Dus gewoon 24 uur in de apotheek.
Het is wel wennen hoor! Het is er bijna TE rustig. Maar aan de andere kant, in de andere apotheek had ik niet zo rustig aan kunnen doen, en het misschien wel niet volgehouden.

Vorige week ook voor het eerst gehad dat ik heeeeeeel beroerd werd. Ik moest zonodig uitproberen of ik echt geen chips meer kon eten....
Nou, dat kan ik dus inderdaad niet. Goeie, wat was ik beroerd! Ik wilde overgeven, maar dat lukte niet. Waardeloos! Dat ga ik dus echt niet meer doen.

De weegschaal is me ook gunstig gezind.
Ik krijg het niet voor elkaar om maar 1x in de week te wegen, dus zo zie ik ieder pondje er af gaan.
Bij de officiële weegcijfers staat dus iets anders, maar ik weet inmiddels dat het al meer is, al 11 kilo!! Ik heb deze week weer een jurkje aangehad wat al een poosje ongedragen in de kast hing. En ik heb ook een kleinere legging gekocht, want de maat die ik had werd een beetje slobberig. En die past ook!!! Ik had dus vandeweek echt een dag dat ik heel heppiedepeppie was!

Ik moet alleen veel meer drinken. Maar dat vind ik dus erg lastig... Ik ben echt van het glas volschenken en leegklokken, en dat kan gewoon echt niet meer. Dat doet pijn. Dus het moet slokje voor slokje, en voor dan een glas leeg is! Zeker als ik aan het werk ben is dat lastig.

Dat was het weer voor deze keer!
Tot de volgende blog!

Nieuw jaar...

En toen was 2013 alweer begonnen.
Wat gaat dat toch altijd snel zeg.
Een heel gezellige oudejaarsavond gehad met zus, schoonzus en schoonouders.
Ik had heerlijke zalmsalade gemaakt en daar heb ik dan zelf een heel klein beetje van gegeten met een toastje.
Op nieuwjaarsmorgen mocht ik weer wegen.
Helaas maar 2 ons er af deze week.
Ze zeggen dat dat altijd is de week nadat je weer helemaal vast bent gaan eten.
Daar vertrouwen we dan maar op, hopen op volgende week een groter getal!

Helaas had ik maandagmorgen ineens een natte hand toen ik langs 1 van de sneetjes ging.
Die was al een aantal dagen een beetje pijnlijk en met een rode plek er omheen.
Had al bedacht dat ik na nieuwjaar even naar de dokter zou gaan om te vragen of dat wel goed ging.
Nou, niet dus, want nieuwjaarsmorgen ging het dus open met heel veel pus en ook bloed.
Dat zat me niet lekker.
Dus na kerk toch maar even de HAP gebeld. Die vonden dat ik toch moest komen en niet tot de volgende dag wachten.
Fijn! Het is toch een heel gat naar binnen geweest, je weet nooit wat die ontsteking dan doet!
Bij de HAP heeft de dokter er een lijn omheen getekend hoe groot de rode plek was en me een kuur meegegeven voor 10 dagen. En de opdracht om het 3x op een dag te spoelen met de douchekop.
Na 2 dagen moest ik terug naar de dokter om het te laten beoordelen. Gelukkig vond die dat het er al beter uit begon te zien.
Maar helaas....... ik heb een ietwat gevoelige huid wat pleisters betreft.... Trek gewoon m'n velletje er af als ik de pleister los maak. En dat een paar keer op een dag. Er kan dus geen pleister meer op...
Dus vandaag een constructie gemaakt met gaasjes zodat de pleister verder weg kwam te zitten.

Verder gaat het echt heel goed met me.
Voel me weer behoorlijk fit. Kijk, vandaag van de 4.5 uur 3 uren autorijden is wat veel. Toen was ik wel ff moe, maar dat zou ik ook voor de operatie geweest zijn.
Dus maandag wil ik weer beginnen met werken.
Op een nieuwe locatie, dus ook wel spannend.

Het eten en drinken. Hoe gaat dat.
Ik kan dus vrijwel alles eten. Eet gewoon met de pot mee.
Heb als enige last gehad van iets wat gefrituurd was, dat viel heel zwaar. Dus dat doen we even niet meer. Maar heb al pasta gegeten, en ook de risotto vandeweek ging heel goed.
Drinken vind ik lastiger. Maar ik merk juist dat als ik dat te weinig doe dat ik daar dan ietwat wappie van wordt. Dus daar moet ik nog steeds aan werken. Ik doe m'n best!

Tot de volgende keer weer!