klachtjes

hehe, ik zal weer eens wat schrijven!
Ik was het ook van plan toen ik een jaar geleden geopereerd was.
Maar daar kwam het niet van.
En nu is het alweer maart! Is het alweer 15,5 maand geleden!!

Op dit moment ben ik 41 kilo afgevallen.
Daar ben ik enorm blij om!
En dat gewicht is al best een poosje stabiel.
Nu in 3 maanden tijd is er 1 kilo af.
Dat mag van mij nog wel een beetje.
Want als ik nog 6 kilo afval dan bereik ik een BMI waarmee ik in aanmerking kom voor een buikwandcorrectie.
Want daar mag je maximaal een BMI van 30 voor hebben en een huidoverschot van 6cm.
Nou, die 6cm is al wel bereikt hoor!
Daar zit tevens ook 1 van m'n klachten.
Doordat al die huid in lagen zit ontstaat er smet en ontsteking.
Zeker omdat ik ook last heb van psoriasis in die plooien.
En ook m'n navel gaat er niet beter uitzien.

Eind december heb ik links in mijn zij een vreselijke pijnaanval gehad.
Ik kon gewoon niet meer rechtop lopen! Ik raakte daar een beetje van in paniek, want het was wel in mijn buik. Contact opgenomen met het Slotervaartziekenhuis en gelukkig namen ze me serieus en kreeg ik een arts aan de lijn. Die dacht aan een gal-aanval. Op zich vreemd, want je gal zit rechts. Maar het zou kunnen. Een enkeling heeft links klachten.
In februari had ik een hele dag enorme pijn in mijn rug. Tegenover de plek waar de pijn aan de voorkant zat.
(de pijn is overigens alle dagen aanwezig, heel klein beetje en af en toe erger. Ik wil steeds die plek vasthouden)
Dus toen besloot ik dat ik misschien toch maar een afspraak moest maken op de poli.
Dus daar 5 maart heen. Er werd geport in mijn buik, maar ze kon niet echt helder krijgen wat het zou moeten zijn. Dus een verwijzing voor een CT-scan, want het zou een darmhernia kunnen zijn.
Wat is een darmhernia? Je darmen liggen in een soort net, die vensters zijn door het buikvet heel erg opgerekt. Nu is dat buikvet weg, en krimpen die vensters niet altijd goed mee terug. Daardoor kunnen je darmen scheef zakken en dat veroorzaakt pijn.
Dus maandag 17 maart de CT-scan gemaakt. Heel raar is dat hoor! Zeker als ze nog het infuus met contrastvloeistof in laten lopen. Daar word je heel warm van. Het greep me naar de keel en het voelde of ik in m'n broek had geplast. Affijn...
Vandaag naar de arts terug voor de uitslag.
En wat zegt hij? Er is niets te zien op de CT.
Ow, en nu?
Wilde hij nog een keer in m'n buik porren (dit was een arts, de vorige keer een assistent)
En hij pakte gewoon in 1x de pijnlijke plek beet! Ik zakte bijna door de bank. AUW!
En wat is het nu? Het is een zwevende rib die het spierweefsel irriteert waardoor er een slijmbeursachtige ontsteking is ontstaan. Dus ook hier het verhaal van het verdwenen vet.
Een injectie er in is niet bewezen effectief. Dus mag ik pijnstillers nemen als ik erg last heb.
En het zou kunnen helpen als ik aan de buikspieroefeningen ga.
Het moet vanzelf overgaan. En zei hij heel opbeurend: iedere keer dat ik pijn heb word er littekenweefsel gevormd, dus dat gaat ook zorgen voor op den duur minder pijn.

Verder gaat het heel goed met me.
Ik heb goed door wat ik wel en niet kan hebben. En dan nog gebeurd het dat ik dat gebakje wat vorige keer goed ging de volgende keer verkeerd valt. Maar ook dat voel ik goed aankomen.
Over het algemeen word ik heel misselijk en draaierig van zoet en val ik in slaap van vet.
En natuurlijk is het niet altijd makkelijk. Dat blijft zo.
Als ik even wat minder goed in m'n vel zit dan heb ik toch nog steeds behoefte aan die zak chips, dat gaat niet weg. Maar dat kan ik dus echt niet meer!

Bedankt weer voor het lezen!

Groetjes,
Carina

emoties

Dag allemaal!

Leuk dat je nog steeds hier komt kijken of ik al weer wat geschreven heb!

De afgelopen maanden met vele emoties te maken gehad:
- laatste werkdag in de apotheek waar ik het super naar m'n zin had
- nieuwe baan gevonden
- afscheid nemen van onze lieve oude buurman Arie en zijn overlijden
- nieuwe gastouder gevonden, bij ons in de straat: zegen!
- begonnen op nieuwe werk waar het toch wel erg wennen is
- besloten dat de kids na de herfstvakantie naar een andere school gaan

En dit Kaatje is een EMO-eter.....
Ja, dat ben ik nu nog steeds....
Echt hoor, dat word niet uitgewist als je een Gastric Bypass krijgt.
Dat blijft gewoon aanwezig, dat is iets psychisch, dus daar moet aan gewerkt worden.
En gezien dit rijtje hierboven kun je wel raden dat ik daar dus even tegenaan gelopen ben.
Maar ik kan er niet zoveel mee.
Want als ik dus die zak met chips pak en daar een beetje van eet ben ik na een paar happen al misselijk.
En dat is ook wel frustrerend hoor!
Ben ook wel boos geweest op mezelf, dat ik het ook gewoon wilde. Dat ik gewoon constant wat liep te eten omdat het me niks kon schelen.
Ook was ik daardoor heel teleurgesteld op mezelf.

Ook een grappig gegeven is dat ik voor m'n operatie altijd het chips-pad inliep en dacht: mjammie, ik neem deze en deze! Nu loop ik het chips-pad in en denk: toch maar wel een zak meenemen. Ik neem maar een zak naturel, dan kan Marco em leegeten.
En ook: voorheen had ik dus geen last van chocola-eet-drang als ik ongesteld was/moest worden. Maar nu........ oeioeioei! Maar als ik chocola eet word ik toch een partij misselijk! Dus meestal kan ik het weerstaan en neem ik drop.
DROP! m'n nieuwe verslaving. Dat is niet zoet, niet vet, dus dat kan ik goed eten.

Nog andere emoties waar ik ook mee te maken had de laatste weken:
- ik pas m'n trouwjurk niet meer! hij is gewoon te GROOT! Hilarisch!! Ik zet een foto in het fotomapje.
- ik ben met de 2 kilo voor de operatie afgevallen meegerekend nu 40 kilo afgevallen!
Wauw!
Echt zo ongelooflijk!!
- ik heb in een gewone winkel een gewone spijkerbroek gekocht!
Maar dit zijn dan emoties waar ik niet van slag van raak :-D

 lieve groet,
Carina

Afkicken....

Hallo allemaal!

Wat lang al weer niet geschreven.
Op zich een goed teken, want dat betekend dat ik er niet al te veel mee bezig ben, en dat is ook wel goed.

De afgelopen maanden ben ik een ietsiepietsie afgevallen.
Zou wel meer willen, maar ben ook blij met dit.
Iedere 5 kilo zie ik nu als een mijlpaaltje, dus nu onder de 95 kilo had ik weer even een juichmomentje.

Afgelopen 2 weken was ik met vakantie. En ik had geen weegschaal bij me.
Nou, ik kan vertellen, dat was afkicken.
Ik ben namelijk gewend om iedere dag te wegen.
Jaja, ik weet het, dat is niet de bedoeling, maar het gebeurd.
Dus nu op de camping was dat toch een soort eng, afkicken!
Ik wist totaal niet wat er gebeurde met m'n gewicht.
En ik snoepte best wel veel, vond vooral m'n lieve man.
Misschien heeft hij wel gelijk.
Ik dreig weer zoetjes aan een verkeerd patroon te gaan volgen.
Komend weekend geen snoep en chips kopen, afkicken!

Aanstaande donderdag een sollicitatiegesprek in een apotheek.
Heel blij dat ik al op gesprek mag komen! Nu hopen dat het een baan oplevert!

En weten jullie wat ik vandeweek gedaan heb?
M'n trouwjurk gepast!
Ennnnnnnn, hij is te groot!!!
Ik weet nog 2 kilo meer als op onze trouwdag, maar toch verzoop ik er in.
Heel erg grappig!

En zo ben ik dus nog steeds enorm blij met het gewichtsverlies.
Ik kan zo ontzettend veel meer!
Ben zo veel fitter!
Hups even dit, hups even dat! En dat zonder moeite!

Jullie horen het, het gaat goed met me!
Het is echt niet altijd makkelijk. Ik zou echt wel eens zo dat heerlijke bord vol patat zo leegeten!
Maar dat zit er echt niet meer in! Een klein beetje gaat goed, maar teveel word ik heel beroerd van.
En het is niet altijd te zeggen of ik ergens beroerd van wordt.
De ene keer kan ik bij een BBQ heerlijk een lapje spek eten, en een andere keer word ik heel beroerd van het vet en val ik gewoon in slaap waar ik zit.
Heel raar!
Dat maakt ook dat ik in het openbaar niet zo heel veel durf te eten. Maar gelukkig ben ik ook vaak thuis ;-)

Groetjes weer!

YES!!!

Alweer een maand voorbij!
Voorbijgevlogen, alweer.
Volgende week is het al een half jaar geleden dat ik geopereerd werd!
En binnen dat halve jaar heb ik wel bereikt dat ik nog maar 2 cijfers voor de komma zie staan!!!
Wat een WOW-moment!
99.9 stond er vorige week ineens op de weegschaal.
Echt zo ontzettend gaaf!!!

Afgelopen maand ook de laatste examens gemaakt.
Nu afwachten of ik ze allemaal gehaald heb.
Over het laatste examen kan ik niet echt positief zijn helaas.
Ik sloeg helemaal dicht.
Ik hoop eind juni alle uitslagen binnen te hebben. Het duurt namelijk 6 - 8 weken voor je de uitslag krijgt.
Echt zo lang!

Verder is er niet veel spannends te vertellen.

Groetjes weer!
Carina

Te veel afgevallen....

Dag allemaal!

Op 18 april mocht ik me weer melden bij de diëtiste.
Weer een ander, dus daar was ik wel even ontstemd over.
Ze wilde weten hoe alles gaat. Hoeveel ik van wat eet.
En ja, wat ik al wist bevestigde ze: ik eet te weinig eiwitten.
En toen mocht ik op de weegschaal.
Ik ben er blij mee dat ik 28 kilo ben afgevallen, maar de diëtiste vind het te veel.
Ze zien erg graag dat je tussen de 0.5 en 1 kilo afvalt, dus ongeveer 0.8 kilo en ik val dus 1.4 kilo per week af.
Dat heeft als resultaat dat ik al 20% van m'n gewicht ben afgevallen.
En aangezien de gemiddelde patiënt 30-33% afvalt in een jaar is dat in 4 maanden natuurlijk best veel.
Het gevaar van te snel afvallen is dat je dan last kan krijgen van haaruitval, brosse nagels en als ik wat zou mankeren minder snel genezen.
Ik besluit me er niet te veel van aan te trekken en mezelf gewoon goed in de gaten te houden.
Ik neem me voor om wel weer meer eiwitten te eten.
M'n lichaam besluit er echter wel naar te luisteren.
Sinds mijn bezoek aan de diëtiste ben ik in kilo's niet meer afgevallen. Echt zoooooo irritant!
Een plateau noemen ze dat. Nou, ik hoop toch echt dat ik er snel weer af mag pletteren en weer ga afvallen want dit is maar niks!

Leuke merkbare dingen:
- de autostoel moet ik naar voren zetten, kan anders niet meer bij de pedalen
- als ik autorij kan ik m'n tas op schoot zetten om er wat uit te halen (gevaarlijk, ik weet het, maar als moeder soms onoverkomelijk)
- kan weer eens stukje rennen
- een heuveltje wat vorig jaar nog een berg leek om tegenop te fietsen is nu gewoon weer een heuveltje waar ik zonder zuchten tegenop fiets.
- ik zit eigenlijk altijd weer met m'n benen over elkaar
- als ik op de rand van m'n bed zit en m'n panty aandoe kan ik m'n voet recht voor me zetten en niet meer een beetje scheef naast me hannissen omdat het niet past.
- ik kan weer op m'n hurken zitten om wat te doen/zeggen
- met Rosalie op m'n arm kan ik bukken!
- ik kan Rosalie in haar ledikantje een kus geven

Gister kreeg ik een bestelde broek en jas binnen. Had natuurlijk 2 maten besteld en ging de grootste passen. Mwa, niet echt strak ofzo. Dan maar die kleinere. En hups, die deed ik zo aan en dicht!
En dat was maat 46!!!
Ik heb de hele dag met een grijns op m'n gezicht gelopen en wilde wel tegen iedereen die ik tegenkwam zeggen: kijk! een nieuwe broek! en het is maat 46!
hahaha! menigeen vind maat 46 nog echt heel groot, maar voor mij is dat weer zo klein! Als je bedenkt dat m'n broeken van vorig jaar zomer maat 54 waren.
Dat scheelt dus gewoon 5 maten!!!
Ik heb heel m'n kledingkast leeggeruimd, maar heb de rok en shirt van de dag van de operatie bewaard, en ook 1 zo'n grote broek. Daar wil ik een leuke foto mee maken.  

Morgen beginnen m'n examens!!! STRESS!!!

Groetjes weer,
Carina

4 maanden!

Het is vandaag alweer 4 maanden geleden dat ik geopereerd werd.
Wat is die tijd snel gegaan!!!
En wat gebeurd er veel.....
Ik ben inmiddels op 1 ons na 27 kilo afgevallen!
Stiekem had ik gehoopt op 28 kilo.
Want dan zou het gemiddelde 7 kilo per maand blijven.
Niet dat ik niet blij ben met dit resultaat hoor!!
Begrijp me niet verkeerd!
Ik ben er superblij mee.
Ook het eerste nieuwe shirtje word al weer ruim, echt zo leuk!

Helaas op m'n werk gehoord dat ik inderdaad geen contract ga krijgen in september.
Dus helaas weer uitzicht op werkeloos worden.
Want alle apotheken met een acceptabele reistijd-afstand zijn van dezelfde organisatie.
Ik heb het daar erg moeilijk mee.
Wat moet ik nu gaan doen.
Weer een eind gaan reizen voor m'n werk? Of er toch voor kiezen een paar jaar heeeeel zuinig aan te gaan doen?
Gelukkig heb ik wel weer m'n studie-zin en motivatie terug.
Dat was ook ver te zoeken.
Maar nadat me verteld werd dat ik een contract van 4 uur zou krijgen tot het eind van het jaar als ik m'n opleiding niet haal dacht ik: niks daarvan! ik ga gewoon m'n diploma halen.
En nu maar hopen dat dat lukt!

Verder gaat het gewoon allemaal best wel heel goed.
Ik heb goed in de gaten dat ik van vet eten best wel naar word.
Lange tijd durfde ik van zoetigheid niet meer te eten als een paar muizenhapjes.
Een paar weken terug had ik heel de dag al zin in ijs en heb dat ook genomen 's avond. En dat ging goed.
Tweede paasdag nam ik na het gourmetten ook een beetje ijs, en dat ging dus niet heel goed. Ik voelde me best naar...
Van lotgenoten heb ik al wel begrepen dat het nog naarder kan, maar dit vond ik al niet heel leuk.
Nu moet ik zeggen dat ik wel heel vaak na het eten een soort van naar gevoel heb, maar als ik een half uurtje rustig doe dan is dat weet weg ook. Ik heb daar niet echt last van, het hoort er een beetje bij.
Drinken is ook iets waar ik nog steeds moeite mee heb. Ik wil dat steeds te snel, en dat voelt dan ook niet fijn. Dus drink ik vele dagen echt te weinig.
Ook merk ik op dit moment dat m'n eiwit-inname wat minder goed gaat.
Als ik thuis ben dan neem ik niet dat tweede glas optimel en dat zou wel moeten.
Dus eigenlijk moet ik even resetten :-(
hahaha, maar dat is lastig als het afvallen nog wel gewoon door gaat. Er was me namelijk verteld dat als ik niet meer zou afvallen ik naar m'n eiwit-inname moest kijken.

Volgende week weer naar de diëtiste. Weer horen wat zij er allemaal van zegt.

Groetjes weer!
Carina

Laatste 10-tal en jarig

jaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Ik ben bezig met het laatste 10-tal voor ik weer 2 cijfers op de weegschaal zie!
Ja mensen, ik heb toch maar besloten om te zeggen waar ik vandaan kom.
Ik bedoel, ik ben toch echt wel heel blij dat ik aan het aftellen ben naar de 99.
En als ik zeg dat ik bijna bij m'n eerste doel ben, (veel van jullie weten dat dat onder de 100 komen is) en daarbij vertel dat ik 23 kilo ben afgevallen dan kunnen jullie ook wel optellen hoeveel ik dan woog. En ja, dat was op de dag van de operatie dus 131,2 kilo.

Vorige week was ik jarig.
Ik heb een prachtig fototoestel gekregen!!!
Nu kunnen er nog mooiere foto's gemaakt worden van mijn steeds slankere lijf!
Ook had ik nog wat nieuwe kleren besteld. Maat 48 ipv 54! Yeah!
En het staat leuk! ik ben er zo blij mee! Nu nog mooie nieuwe schoenen eigenlijk.
Op m'n verjaardag waren weer een aantal mensen die ik al een tijdje niet gezien had.
Die hebben allemaal wel gezegd dat ze nu echt goed konden zien dat ik afgevallen ben en dat die kleren me heel leuk stonden.
Geloof me, ik ging nog net niet naast m'n schoenen lopen!
Ook groeide ik een paar cm, maar dan in de lengte, niet in de breedte gelukkig!

Ook m'n man lijkt wel steeds verliefder te worden.
Hoe moet ik dat nou toch opvatten zou ik kunnen denken.
Dus dat denk ik maar niet en geniet er maar gewoon van.

Verder gaat het in m'n hoofd ff minder goed.
Moet nog heel veel doen voor m'n studie, en dat lukt niet zo goed.
Heb er niet genoeg tijd voor. Je zou kunnen zeggen: schrijf dan geen blog maar leer. Tja. Dit schrijven gaat wel met gillende kinderen om me heen, leren gaat dan wat moeilijker.
Ook is er vorige week medegedeeld op het werk dat er tijdelijke contracten niet verlengd gaan worden, en dat is een dag later ook meteen uitgevoerd.
En dat hakt er in moet ik zeggen. Met de reorganisatie op m'n vorige werk nog vers in het geheugen...
Nee he, weer geen baan zometeen? Er iets over zeggen kunnen ze nog niet, maar onzeker word ik er wel van!
Ik merk dan ook meteen weer dat ik toch echt een emotie-eter ben. Want wat heb ik nu steeds zin in een zak chips zeg. Ongelooflijk. Ik geef daar af en toe ook wel aan toe, want meer als 8 chippies gaan er niet in eer ik misselijk word. En dat geeft dan ook weer een soort van frustratie, want ik heb dan gewoon zin in een bult chips! Dus daar moet ik even beter mee om leren gaan.

Dit was het weer voor vandaag.
Eerlijk genoeg geweest voor zover ;-)

Groetjes,
Carina